n normalnego
Encyklopedia PWN
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 50;
cząsteczka, molekuła, drobina,
najmniejsza trwała część substancji zachowująca właściwości chemiczne tej substancji;
zależność prędkości fazowej vf danego rodzaju fal w ośrodku od częst. fali: vf = ω/k (lub vf = νλ), gdzie częst. kątowa ω = 2πν,ν — częst. fali, a liczba falowa k = 2π/λ, λ — długość fali;
fotodioda
dioda (lampowa lub półprzewodnikowa), której działanie jest oparte na zjawisku fotoelektrycznym.
[gr.],
niemiecki matematyk, astronom, fizyk i geodeta.
dział geometrii, w którym badania różnego rodzaju przestrzeni i ich podzbiorów (figur geom., obiektów) prowadzi się za pomocą metod analizy mat. (rachunku różniczkowego i całkowego).
